Στρατηγική βαθμολόγησης

Μια άσκησης είναι αρκετά ευέλικτη στη βαθμολόγησή της. Ειδικότερα:

1. Καμία βαθμολόγηση: Σε αυτόν τον τύπο ανάθεσης ο δάσκαλος δεν ενδιαφέρεται για την ποσοτική αξιολόγηση από τους διδασκόμενους. Οι διδασκόμενοι κάνουν τα σχόλια των κομματιών των εργασιών αλλά δεν τα αξιολογούν. Ο διδάσκων, εντούτοις, μπορεί, εάν χρειάζεται, να αξιολογήσει τα σχόλια σπουδαστών. Αυτοί οι "βαθμολογούμενοι βαθμοί" αποτελούν τη βάση των τελικών βαθμών των σπουδαστών. Εάν ο δάσκαλος δεν βαθμολογεί τις αξιολογήσεις των σπουδαστών έπειτα η άσκηση δε θα έχει τελικούς βαθμούς.

2. Συσσωρευτική βαθμολόγηση: Αυτό είναι ο τύπος προεπιλογής βαθμολόγησης. Σε αυτόν τον τύπο ο βαθμός κάθε αξιολόγησης αποτελείται από διάφορα "στοιχεία αξιολόγησης". Κάθε στοιχείο πρέπει να καλύψει μια ιδιαίτερη πτυχή της ανάθεσης. Συνήθως μια ανάθεση θα έχει μεταξύ 5 έως 15 στοιχείων για σχόλια και βαθμολόγηση. Ο πραγματικός αριθμός ποικίλει ανάλογα με το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της ανάθεσης. Μια ανάθεση άσκησης με μόνο ένα στοιχείο μπορεί να υπάρξει, και έχει μια παρόμοια στρατηγική αξιολόγησης.

Τα στοιχεία έχουν τα ακόλουθα τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα:

1. Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ του στοιχείου αξιολόγησης. Αυτό πρέπει σαφώς να δηλώνει ποια πτυχή της ανάθεσης αξιολογείται. Εάν η αξιολόγηση είναι ποιοτική, είναι χρήσιμο να ξεκαθαριστεί τι θεωρείται άριστο, μέσο και ανεπαρκές.

2. Η ΚΛΙΜΑΚΑ του στοιχείου αξιολόγησης. Υπάρχουν διάφορες προκαθορισμένες κλίμακες. Αυτές κυμαίνονται από τις απλές ναι/όχι κλίμακες, σε πολυσημειακές κλίμακες ως μια πλήρη κλίμακα ποσοστού. Κάθε στοιχείο έχει την κλίμακά του που πρέπει να επιλεχτεί για να εγκαταστήσει τον αριθμό πιθανών παραλλαγών για εκείνο το στοιχείο. Σημειώστε ότι η κλίμακα ΔΕΝ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ τη σημασία του στοιχείου κατά την υπολογισμό του γενικού βαθμού, μια κλίμακα δύο σημείων έχει την ίδια "επιρροή" με μια κλίμακα 100 σημείων, εάν τα αντίστοιχα στοιχεία έχουν την ίδια βαρύτητα...

Μπορούμε να ορίσουμε και δικές μας μη αυτόματες κλίμακες. Σημειώστε, εντούτοις, ότι αυτός ο τύπος κλίμακας χρησιμοποιείται ως πολυσημειακή κλίμακα και ότι μόνο τα πρώτα και τελευταία στοιχεία της κλίμακας παρουσιάζονται. Παραδείγματος χάριν, εάν η δική μας κλιμακα "πολύ υγρός, υγρός, νωπός, ξηρός" δημιουργηθεί σε ένα μάθημα, θα παρουσιαστεί ως κλίμακα 4 βαθμίδων με τα ονόματα "πολύ υγρή" για τη μία πλευρά της κλίμακας και "ξηρή" για την άλλη.

3. Το ΒΑΡΟΣ του στοιχείου αξιολόγησης. Εξ ορισμού στα στοιχεία δίνεται η ίδια σημασία κατά την υπολογισμό του γενικού βαθμού της ανάθεσης. Αυτό μπορεί να αλλάξει αν δοθεί στα πιο σημαντικά στοιχεία βάρος μεγαλύτερο από το ένα, και στα λιγότερο σημαντικά στοιχεία βάρος κάτω από ένα. Η αλλαγή των βαρών ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ το μέγιστο βαθμό, αφού η αξία καθορίζεται από τη μέγιστη παράμετρο βαθμού. Στα βάρη μπορούν να οριστούν και αρνητικές τιμές, και αυτό είναι ένα πειραματικό χαρακτηριστικό γνώρισμα.

3. Βαθμολόγηση με βάση το λάθος: Σε αυτόν τον τύπο ανάθεσης οι υποβολές βαθμολογούνται από ένα σύνολο κλιμάκων ναι/όχι. Ο βαθμός καθορίζεται από το "πίνακα βαθμού" που δίνει τη σχέση μεταξύ του αριθμού "λαθών" και του προτεινόμενου βαθμού. Παραδείγματος χάριν, μια ανάθεση μπορεί να έχει έξι σημαντικά στοιχεία που πρέπει να είναι παρόντα, ο πίνακας βαθμού θα δώσει τους προτεινόμενους βαθμούς εάν όλοι είναι παρόντες, κάποιος είναι απών, εάν δύο είναι απόντα, κ.λπ.... Στα μεμονωμένα στοιχεία μπορούν, εάν επιδιώκονται, να δοθούν οι παράγοντες στάθμισης εάν μερικά στοιχεία είναι σημαντικότερα από άλλα. Ο αριθμός "λαθών" είναι ένα σταθμισμένο ποσό των στοιχείων μη παρόντων. Εξ ορισμού σε κάθε στοιχείο δίνεται ένα βάρος ένα. Ο πίνακας βαθμολογίας είναι πιθανό να είναι μη γραμμικός, παραδείγματος χάριν οι προτεινόμενοι βαθμοί μπορούν να είναι 90%, 70%, 50%, 40%, 30%, 20%, 10%, 0%, 0% και 0% για μια ανάθεση με 10 στοιχεία. Ο αξιολογητής μπορεί να επηρεάσει τον προτεινόμενο βαθμό έως 20% πάνω ή κάτω, για να δοθεί ο τελικός βαθμός της υποβληθείσας εργασίας.

4. Βαθμολόγηση με βάση συγκεκριμένα κριτήρια: Αυτός είναι ο απλούστερος τύπος βαθμολόγησης (αν και όχι απαραιτήτως ο απλούστερος για να οριστεί). Οι υποβληθείσες εργασίες βαθμολογούνται με βάση σε ένα σύνολο κριτηρίων. Ο αξιολογητής επιλέγει ποιο κριτήριο είναι πιο κοντά στο κομμάτι της εργασίας. Ο βαθμός καθορίζεται από έναν "πίνακα κριτηρίων" που δίνει τον προτεινόμενο βαθμό για κάθε κριτήριο. Παραδείγματος χάριν, μια ανάθεση μπορεί να οργανωθεί με, για παράδειγμα, πέντε δηλώσεις κριτηρίων και οι αξιολογητές πρέπει έπειτα να επιλέξουν μια από τις πέντε δηλώσεις για κάθε μια από τις αξιολογήσεις τους. Ο αξιολογητής μπορεί να επηρεάσει τον προτεινόμενο βαθμό έως 20% πάνω ή κάτω, για να δοθεί ο τελικός βαθμός της υποβληθείσας εργασίας.

5. Η ρουμπρίκα: είναι παρόμοια με τη βαθμολόγηση με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, αλλά εδώ υπάρχουν πολυάριθμα σύνολα κριτηρίων. Κάθε σύνολο που καλύπτει μια ιδιαίτερη "κατηγορία", μπορεί να έχει μέχρι πέντε δηλώσεις. Στα σύνολα δίνονται τα μεμονωμένα βάρη και ο βαθμός είναι ένας σταθμισμένος συνδυασμός των αποτελεσμάτων από κάθε σύνολο. Δεν υπάρχει καμία επιλογή επιρροής από τον αξιολογητή σε αυτόν τον τύπο αξιολόγησης.