Ο πίνακας και οι κιμωλίες, η εκπαίδευση και ο δάσκαλος, ο υπολογιστής και η εκπαίδευση, εκπαίδευση από απόσταση…. ο στόχος παραμένει σταθερός: παραγωγή γνώσης, μεταφορά γνώσης, αφομοίωση
«ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ διάλεξα ένα από τα έδρανα της πρώτης σειράς και κάθισα να παρακολουθήσω τη διάλεξη του καθηγητή από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Το θέμα ήταν: “Η κοινωνική διάσταση της οικονομικής κρίσης”. Ο ομιλητής άριστος χειριστής του λόγου και γνώστης του αντικειμένου, διατηρούσε αμείωτο το ενδιαφέρον και σε κρατούσε σε εγρήγορση. Ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα ομιλία, μέχρι που μπήκε μέσα η μητέρα μου και άρχισε να φωνάζει: “Πάλι παίζεις; Πότε θα πατήσεις επιτέλους στο πανεπιστήμιο σαν όλους τους φοιτητές;” Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Πώς να εξηγήσω στη μητέρα μου ότι δεν παίζω, ότι βρίσκομαι στο πανεπιστήμιο, στο εικονικό αμφιθέατρο του;»
Αντί να ξυπνάς αξημέρωτα λοιπόν και να τρέχεις στα αμφιθέατρα, να κρατάς μανιωδώς σημειώσεις, να δίνεις αγχωτικές εξετάσεις και να κυνηγάς τους καθηγητές στους διαδρόμους, φτιάχνεις τον καφέ σου, κάθεσαι στο κρεβάτι σου και ανοίγεις το laptop!!! …. Θέλεις να ρωτήσεις, τι σημαίνει κάτι, ανοίγεις το Google γράφεις τη φράση που σε ενδιαφέρει!!! …. Θέλεις να δεις πως γίνεται κάτι, μια βόλτα στο youtube σε αποζημιώνει!!!. Δεν γνωρίζεις τις τεχνικές λεπτομέρειες στο πρόβλημα που σε απασχολεί, βρες το αντίστοιχο forum και άνοιξε κουβέντα όλο και κάτι θα έχει ειπωθεί!!! … θέλεις να χαλαρώσεις, βάζεις την αγαπημένη σου, μουσική συλλογή που βρίσκεται στο διαδίκτυο.
Μερικά χρόνια πίσω, στον κόσμο του τέλους του αιώνα μας, θεωρούσαμε αυτονόητη τη χρήση της κιμωλίας στον μαυροπίνακα του σχολείου, όπως δεδομένο ήταν ότι θα γράφαμε το διαγώνισμα με ένα κλασσικό bic.
Στην πορεία οι πίνακες άλλαξαν, έγινα άσπροι, η κιμωλία αναγκαστικά εξαφανίστηκε, τη θέση της πήρε, ο μαύρος, ο μπλέ, ο κόκκινος ο μαρκαδόρος!!! Ο σπόγγος έγινε πανάκι και η σκόνη της κιμωλίας απλά χάθηκε!!!
Η ιστορία όμως συνεχίζεται με ρυθμούς ακόμα πιο γρήγορους, ο πίνακας άλλαξε ακόμα μια φορά έγινε διαδραστικός, τον αγγίζεις με τα δάκτυλα και γράφεις!!!
Ούτε κιμωλία ούτε μαρκαδόρος, το σβήσιμο γίνεται ηλεκτρονικά!!! Ούτε σκόνη ούτε δάκτυλα μαυρισμένα. Σιγά σιγά τα διαγωνίσματα μεταλλάσσονται σε ηλεκτρονικά test, γίνονται στους υπολογιστές, το μολύβι και το στυλό χάνουν την αξία τους εξαφανίζονται!!!! τα ηλεκτρονικά στο απόγειό τους!!!!
Και αν αναρωτιέστε!! Θα υπάρξει και άλλο….??? Η απάντηση είναι καταφατική!!!.
Και αυτή η ίδια η διδασκαλία αρχίζει να αλλάζει!!! … Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα της σύγχρονης εκπαίδευσης.
Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, και από τις ξένες γλώσσες μέχρι την επαγγελματική ειδίκευση, η γνώση βρίσκεται μόνο ένα κλικ μακριά.
Άψυχο υποκατάστατο της εκπαίδευσης; νέο κερδοφόρο προϊόν; ή μια πραγματική εκπαιδευτική επανάσταση;